AVENGERS: INFINITY WAR (2018) ★★★

Το στούντιο της Μάρβελ ενδυναμώνει τη δικτύωση της συμπαντικής κοινότητας των υπερηρώων του, με το πολυαναμενόμενο φιλμ-crossover Εκδικητές: Ο Πόλεμος Της Αιωνιότητας. Αυτή είναι αισίως η 19^η ταινία (μια δεκαετία μετά το ντεμπούτο του Iron Man) στο πιο υπερμονωτικό σε εντυπώσεις και αράγιστο εισπρακτικά μέχρι στιγμής, κινηματογραφικό πείραμα των τελευταίων δεκαετιών. Τα έμπειρα σε τέτοιου είδους παραγωγές αδέλφια Άντονι και Τζο Ρούσο, σκηνοθετούν σε επικό τόνο και σε τρελή τροχιά (τη λες και ακράτεια σε κάποια σημεία) ρυθμού και έντασης, ένα σενάριο επιπόλαιο, επεισοδιακό και στον αφρό. Που όμως εξυπηρετεί τους κομιξάδικους κανόνες του είδους και σίγουρα θα ικανοποιήσει τους μυημένους φαν. Οι ήρωες αυτή τη φορά, συνασπίζονται απέναντι στον απόλυτο αντίπαλο: τον Τιτάνα Θάνος (Τζος Μπρόλιν), ο οποίος γυρεύει έξι μαγικές πέτρες-κρυστάλλους και με τους οποίους θα μπορέσει να προκαλέσει κοσμική καταστροφή. Στη πρωτότυπη χάρτινη ιστορία που εμπνεύστηκε το ’73 ο Τζιμ Στάρλιν, ο Θάνος ενεργεί κατ’ αυτό τον ψυχωτικό τρόπο, απλά για να εντυπωσιάσει τη σέξι, μεταφυσική παρουσία της Lady Death. Για τη διασκευή του χαρακτήρα στη μεγάλη οθόνη, οι σεναριογράφοι Κρίστοφερ Μάρκους και Στίβεν ΜακΦίλι επεξεργάστηκαν μια πιο γειωμένη και δραματικά πειστική εκδοχή στο κίνητρό του, που έχει αναφορές στον υπερπληθυσμό και τις γενοκτονίες.

Κάποιοι χαρακτήρες μέσα στην πληθώρα των ηρώων αναγκαστικά κρατάνε τσίλιες, ώστε να αναδειχθούν κάποιοι άλλοι με ένα μικρό βήμα μπροστά. Προτιμούνται γενικώς δια(π)λεκτικές συνθέσεις αταίριαστων, που τις περισσότερες φορές αυτοσαρκάζονται, συγκρίνοντας τους ναρκισσισμούς τους, ή μονομαχούν σε χιουμοριστικές ατάκες. Η παρέα από τους Φύλακες Του Γαλαξία συμπαρασύρει σε εύθυμο τέμπο και είναι εκείνη που ξεχωρίζει από την ομάδα, ενώ εντελώς αδιάφορη και αχρείαστη είναι η συνεισφορά του Πίτερ Ντίνκλατζ (βραβευμένος με 2 Emmy για το Game of Thrones) σε μια υποπλοκή που κάνει κοιλιά και θέλει να μοιάσει σε space-εκδοχή του επικού Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών. Η δράση πάντως είναι εντυπωσιακή και ασταμάτητη και στο φινάλε (αν και το προωθητικό υλικό μας είχε προειδοποιήσει εδώ και μήνες) όλα οδηγούν σε μια απρόσμενης κλίμακας κορύφωση, «βεγγαλικού» πένθους. Το δεύτερο ατιτλοφόρητο ακόμη μέρος είναι προγραμματισμένο για του χρόνου το Μάιο, οπότε υπομονή και ψυχραιμία.

Ετικέτες: Άντονι και Τζο Ρούσο,Πίτερ Ντίνκλατζ,Τζος Μπρόλιν