Έχει υποδυθεί και στο παρελθόν τσαλακωμένους ήρωες, αλλά δεν θυμάμαι να τον έχω δει πιο φυσικό, να υποδύεται έναν «κανονικό» χαρακτήρα, απορημένο από τις εκκεντρικότητες των γύρω του. Ο βραβευμένος με Όσκαρ Χοακίν Φίνιξ είναι εξαιρετικός και σε αυτό το -δίχως εφέ ερμηνειών- κουστούμι ρόλου. Εδώ υποδύεται έναν ερευνητικό δημοσιογράφο, τον Τζόνι, ο οποίος παίρνει συνεντεύξεις μαζί με μια ομάδα συνεργατών του από παιδιά, ρωτώντας τα για το πώς σκέφτονται το μέλλον και το πώς αντιμετωπίζουν τις ανησυχίες τους. Ο Τζόνι, που έχει μια τεταμένη σχέση με την αδερφή του (Γκάμπι Χόφμαν) μετά το θάνατο της μητέρας τους, επωμίζεται την προσωρινή φροντίδα του 7χρονου ανιψιού του Τζέσι (Γούντι Νόρμαν), όταν εκείνη αναγκάζεται να μεταβεί σε άλλη πόλη για να φροντίσει τον άρρωστο και σε διάσταση σύζυγό της. Ο σκηνοθέτης Μάικ Μιλς (αυτός που χάρισε στον Κρίστοφερ Πλάμερ Όσκαρ με τη ταινία του Οι Πρωτάρηδες του 2011) έχει φτιάξει ένα τρυφερό και αναζωογονητικά ενδοσκοπικό φιλμ, με όλους τους πρωταγωνιστές του δράματος να εξομολογούνται συναισθήματα και να αναζητούν λύσεις στο μεγάλο μυστήριο των σχέσεων και της ζωής. Δεν υπάρχει μια τακτοποιημένη διάκριση μεταξύ σωστού και λάθους και αυτό δίνει μια υγιής ρευστότητα στην αφήγηση και στις ερμηνείες. Το νατουραλιστικό οπτικό στιλ και η οικειότητα των όσων παρακολουθούμε μεγεθύνεται από τις πραγματικές συνεντεύξεις που διεξήγαγε ο Μιλς σε παιδιά από τον Ντιτρόιτ και παρουσιάζονται εδώ. Σύμφωνα με λεγόμενά του «η φύση των συνεντεύξεων και ο τρόπος με τον οποίο αποκαλύπτονται τα παιδιά μέσω των λέξεων έχει τόσο διαφορετική υφή με την δική μου ιστορία, την οποία όμως βοηθά, την ενισχύει και την κάνει πιο πραγματική». Εξαιρετική η ασπρόμαυρη φωτογραφία του έμπειρου Ιρλανδού Ρόμπι Ράιαν (Η Ευνοούμενη) που κατά ένα τρόπο συντονίζεται εσκεμμένα με τον αβέβαιο προορισμό της ταινίας. Τα πλάνα της κυκλοφορίας στους αυτοκινητόδρομους, τα μονοπάτια που διασχίζουν θείος και ανιψιός και οι τοποθεσίες από το Λος Άντζελες, μέχρι τη Νέα Υόρκη και τη Νέα Ορλεάνη, προσδίδουν μέγιστη συνθετική υποστήριξη στην ευαισθησία και αλήθεια του Η Ζωή Συνεχίζεται.
Πρωτότυπος τίτλος: C’mon C’ mon
Χώρα: Η.Π.Α.
Διάρκεια: 108’
Οι ταινίες της ζωής σου 