Μεγάλο Βραβείο στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες κέρδισε το ανεξάρτητο Καλπάζοντας με το Όνειρο. Η πολύ ατμοσφαιρική αυτή ταινία είναι η δεύτερη της σκηνοθέτιδας Κλόε Ζάο την οποία γνωρίσαμε με το Τραγούδια Που Μου Έμαθαν τ’ Αδέρφια Μου. Στο σετ εκείνου του φιλμ που γυρίστηκε στον καταυλισμό του Πάιν Ριτζ της Νότιας Ντακότα, ανακάλυψε τον ροντέο-καβαλάρη Μπρέιντι Τζάντρο και άκουσε από κοντά τη τραυματική του εμπειρία, που του άλλαξε για πάντα τη ζωή. Η Ζάο εμπνεύστηκε από την ιστορία του να ξεπεράσει τον τραυματισμό του και να επιστρέψει (με σχεδόν αυτοκτονική επιμονή) στην μόνη ενασχόληση που έχει μάθει να αγαπά: τα άγρια άλογα και την ωμή ενέργεια του κινδύνου που εκείνα προσφέρουν. Η ταινία εκπέμπει κάτι πολύ αυθεντικό, σχεδόν ντοκιμαντερίστικο, καθώς όλοι οι ηθοποιοί πέρα από τον Τζάντρο είναι επίσης ερασιτέχνες και ουσιαστικά υποδύονται τον εαυτό τους (με αποκορύφωμα τον παράλυτο και ήρωα της περιοχής στο συγκεκριμένο σπορ Λέιν Σκοτ, που έπεσε θύμα τροχαίου).
Οι ταινίες της ζωής σου 