I LOST MY BODY / J’ai Perdu Mon Corps (2019) ★★★★

I-lost-my-body

Θα επιχειρήσω να σε προετοιμάσω για τη σαγηνευτική παραξενιά και το ρομαντισμό που κρύβει μέσα του το πολύ ιδιαίτερο Έχασα Το Σώμα Μου, ντεμπούτο κινούμενο σχέδιο του Ζερεμί Κλαπέν (μεγάλο βραβείο στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ των Κανών), διασκευή στο βιβλίο Happy Hand (2006) του σεναριογράφου των μεγάλων επιτυχιών του Ζαν Πιερ Ζενέ (Αμελί, Η Πόλη Των Χαμένων Παιδιών, Ατέλειωτοι Αρραβώνες), Γκιγιόμ Λοράν. Ένα κομμένο χέρι προσπαθεί να επανασυνδεθεί με το σώμα του. Οι κινήσεις του μέλους καταγράφονται με ζωική, αρχέγονη ενέργεια και μαύρο χιούμορ. Το χέρι προσπαθεί να αποφύγει τους κινδύνους στο Παρίσι της δεκαετίας του ’90 (περιστέρια και αρουραίοι το λιγουρεύονται) και φλερτάρει ταυτόχρονα με τη ζωντανή μνήμη. Απολαμβάνει τη θέα από τις ταράτσες των κτιρίων και απολαμβάνει το άγγιγμα ενός μωρού. Θάνατος και ζωή σε έναν αλλόκοτο συνδυασμό. Παράλληλα και σε φλασμπάκ, ο κάτοχός του πριν την βίαιη αποκόλληση, φλερτάρει με τη μελαγχολία και τον έρωτα την ίδια στιγμή. Ο αραβικής καταγωγής Ναουφέλ (με τη φωνή του Ντεβ Πατέλ στην αγγλική version) είναι ένας νεαρός που έχασε σε τροχαίο από πολύ μικρός τους γονείς του. Εργάζεται ως διανομέας πιτσαρίας και μια βροχερή νύχτα που όλα πάνε στραβά για εκείνον, έχει μια απρόσμενα τρυφερή συνομιλία με μια πελάτισσα μέσω ενδοεπικοινωνίας (μια κινηματογραφική σκηνή, που θα ζήλευαν πολλές ρομαντικές κομεντί). Το κορίτσι στην πολυκατοικία είναι η Γκάμπριελ, βιβλιοθηκάριος, την οποία ο Ναουφέλ ερωτεύεται και παρακολουθεί την επομένη. Για εκείνη θα εργαστεί σε ένα ξυλουργείο, θα ονειρευτεί το αύριο μαζί της, αλλά δεν θα πάνε όλα, όπως τα έχει σχεδιάσει στο μυαλό του. Στο έργο αντανακλάται η επιθυμία του να αισθανθείς ολόκληρος και να επιβιώσεις παρ’όλες τις δυσκολίες που σου συμβαίνουν. Με γλυκόπικρη διάθεση ακουμπά το κρύο –καθότι μακάβριο- στίγμα του κατευθείαν στη καρδιά, υπό το πρίσμα μιας τολμηρής παλινδρόμησης μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας. Δύσκολο να το ταξινομήσει κανείς σε είδος και target group (ιδανικό και για παιδιά ή όχι;), αλλά σίγουρα αξέχαστο.

Σχολιάστε