Μετά το φόρο αγάπης στο βωβό σινεμά (The Artist) ο Μισέλ Χαζαναβίσιους στρέφει τη κάμερά του, στον εμβληματικό κινηματογραφιστή της νουβέλ βαγκ Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Το φιλμ βασίζει το σενάριό του στα απομημημονεύματα που κυκλοφόρησε το 2005, η ηθοποιός και συγγραφέας Αν Βιαζέμσκι με τίτλο Ένα Χρόνο Αργότερα. Σε αυτό περιγράφει το πώς γνωρίστηκε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον εμβληματικό -και 20 χρόνια μεγαλύτερό της- σκηνοθέτη, μετά τα γυρίσματα της παραγωγής Η Κινέζα στο Παρίσι του ’67. Εκείνο το φιλμ απέσπασε χλιαρές κριτικές και ο auteur σε κρίση καλλιτεχνικής ταυτότητας μετατρέπεται σταδιακά σε μαοϊστή περιθωριακό καλλιτέχνη. Βρισκόμαστε λίγο πριν τις εξεγέρσεις του ’68, με τον αντιδραστικό Γκοντάρ να αγκαλιάζει με πάθος την ριζοσπαστική ρητορική, να σπάει τα γυαλιά του σε πορείες διαμαρτυρίας και να αγωνίζεται για να ακυρώσει το φεστιβάλ των Κανών εκείνης της χρονιάς. Μέσα από μια ανάλαφρη και διασκεδαστική αφήγηση, το Γκοντάρ, Αγάπη μου επικεντρώνεται στην αυξανόμενη επιθυμία του πρωταγωνιστή να απορρίψει τα θεσμικά πρότυπα και να πολιτικοποιήσει το έργο του. Κάποιες στιγμές είναι ακατανόητα προβοκάτορας (οι αντισημιτικές του δηλώσεις μέσα στα αμφιθέατρα ξεσηκώνουν αντιδράσεις) και προκαλεί φασαρίες από το τίποτα, αλλά η ταινία δεν τον παρουσιάζει ως ένα σχηματικό χαρακτήρα. Σε αυτό βοηθά και η ζωηρή, εξαιρετική ερμηνεία του Λουί Γκαρέλ (Οι Ονειροπόλοι) που παρασύρει κάθε άλλο ηθοποιό στο διάβα του. Δυστυχώς η Στέισι Μάρτιν (Nymphomaniac) στο ρόλο της Αν, δεν έχει να κάνει πολλά. Δεν είναι η δυναμική, εκλεκτική και αποφασισμένη σύντροφος του Γκοντάρ, αλλά ένα όμορφο, δροσερό και αθώο πλάσμα, που τον λατρεύει και υπομένει τις ιδιοτροπίες του. Έστω και για λίγο όμως, το φιλμ φτιάχνει διακριτικό χώρο πίσω από την οργιώδη συμπεριφορά του κεντρικού ήρωα, για να τοποθετήσει και τη πρωταγωνίστριά του σε ένα μελαγχολικό πλάνο μοναξιάς.
Οι ταινίες της ζωής σου 